پویا
دلت را خانه ما کن با صفا کردنش با من بمان درد خود افشا کن مداوا کردنش با من بیا با قطره اشکی که من هستم خریدارش بیا با قطره اخلاص دریا کردنش با من بگو حاجت خود را اجابت می کنم آنی طلب کن هرچه می خواهی مهیا کردنش با من بیا قبل از طلوع مرگ روشن کن حسابت را اگر گم کرده ای، ای دل کلید استجابت را بیا یک لحظه با ما باش پیدا کردنش با من اگر عمری گنه کردی مشو نا امید از رحمت تو، توبه نامه را بنویس امضا کردنش با من می رم تا شبها چشمات آروم بسته شه دیوار اتاقت از عسکم خسته شه می رم تا بارون منو یاده تو ندازه می رم یه جای تازه می رم با چشمهای خیس و قلبی بی گناه می رم حتی نمیدازی به من یک نگاه هر جا می رم، اما بازم یادت میوفتم اینو به همه گفتم می رم جای من اینجا نیست عشق تو زیبا نیست،رویا نیست می رم جایی که دریا نیست اسم تو رو ما نیست،غوغا نیست کاش می شد تو ببینی من اینجا تنهام وقتی که تو نباشی بهم می ریزه دنیام اینجا کسی نیست با چشمهای نازو روشن بی تو چه غریبم من از هرجا رد می شم میاد یاد عکست روبه روم سوخته تو آتیشه عشقت شهر آرزوم دارم آروم،آروم مرگ رو به جون می خرم دیدی چی اومد سرم پس،می رم،می رمرم،می رم... یه زخم کهنه روی بالم یه آسمون که چشم به راهم نیست به غیر واژه غریبی چیزی توی نوشته هام نیست حتی یه آینه پیشه روم نیست که اسممو یادم بیاره تنها ترین مسافر شب تو خلوتم پا نمی زاره ازم نخوا با تو بمونم تو هی چی از من نمی دونی اگه بگم رازه دلم رو تو،هم کنارم نمی مونی دل من ازنژاد عشقه از تو از ترانه لبریز یه دنیا غم تویه صدام مثل سوکت تلخ پاییز من یه پرنده غریب من از نژاد آسمونم میونه این همه ستاره من یه شهاب بی شونم

راه عشق [19]
[آرشیو(1)]